Prze­bacz, że to­nąc w smut­ku złym, cie­szyć się słoń­cem nie umia­łam.

 Dzień dobry! 

Dzisiaj przychodzę do Was z nową serią na blogu, ale starą dla mnie. Wcześniej publikowałam posty z tego działu na innym blogu, jednak zrezygnowałam z pisania tam i wspólnie z Rocką stwierdziłyśmy, że warto przenieść tego typu posty na SiM. 

Seria będzie pojawiała się w czwartki (na pewno nie w każdy czwartek, bo czasami nie będę mogła, ale postaram się pisać jak najczęściej). 

A teraz najważniejsza część – czego będą dotyczyły moje wpisy? 

Inspirujących kobiet. Głównie będę prezentowała postacie z XX wieku – aktorki, piosenkarki, działaczki społeczne, pisarki...

Zawsze wybierałam artystki bliskie mojemu sercu i tak będę robiła nadal. Mam nadzieję, że spodoba Wam się ten dział. Czekam na Was w komentarzach. 

Zapraszam na pierwszy wpis poświęcony poetce, którą jestem zafascynowana już od kilku lat – Annie Achmatowej. 

Lu­bię te roz­mo­wy po świt pro­wa­dzo­ne,
Na ma­leń­kim sto­li­ku szklan­ki wy­stu­dzo­ne,
Nad czar­ną kawą cien­kie, won­ne smuż­ki pary,
Ko­mi­nek roz­bu­cha­ny zi­mo­wym cięż­kim ża­rem,
We­so­ły ostry ton li­te­rac­kie­go żar­tu
I to pierw­sze spoj­rze­nie, bez­rad­ne, nie­od­par­te.

***

Anna Achmatowa urodziła się w Odessie w 1889 roku. Była świadkiem rewolucji październikowej, a także obu wojen światowych. Terror panujący w ZSRR dotknął ją bezpośrednio – jej pierwszy mąż został rozstrzelany, z kolei trzeci mąż oraz syn zostali wtrąceni do obozu. Ten pierwszy zmarł po kilku latach wykańczającej pracy, a drugi spędził w łagrach 13 lat. 

Wiele utworów Achmatowa poświęciła ofiarom terroru stalinowskiego.

Jej twórczość nie podobała się władzom radzieckim, dlatego publikacje Achmatowej w latach 1920-1940 były zakazane. Poetka została oskarżona o szerzenie pesymizmu, bezideowość, a tym samym gorszenie młodych ludzi. 

To nie przeszkodziło Annie w tym, aby stać się jedną z najważniejszych rosyjskich poetek XX wieku. Jej subtelne liryki traktujące o przemijaniu, losie człowieka i samotności, zyskały uznanie czytelników oraz krytyków literackich. W 1962 została zgłoszona do literackiej Nagrody Nobla. 

Uznana jest za czołową przedstawicielkę modernizmu i akmeizmu, nazwana duszą rosyjskiego Srebrnego Wieku. 

Achmatowa zmarła w 1966 roku. 

***

...I na­wet nikt nie wy­szedł
Z la­tar­nią mi na­prze­ciw.
I we­szłam w domu ci­szę,
Gdy bla­dy księ­życ świe­cił.
Pod zie­lo­nym klo­szem,
Z uśmie­chem wy­mu­szo­nym
Rzekł mi: "Kop­ciusz­ku, pro­szę,
Cze­mu masz głos zmie­nio­ny?"

W ko­mi­nie ga­śnie pło­mień,
Świerszcz ćwier­ka smęt­ne tre­le.
Ktoś na pa­miąt­kę po mnie
Wziął bia­ły pan­to­fe­lek.

I trzy goź­dzi­ki po­dał,
W bok od­wra­ca­jąc oczy.
O, miłe mi do­wo­dy,
Gdzież scho­wam was tej nocy?

A ser­cu trud­no wie­rzyć:
Nie mi­nie cza­su wie­le -
On wszyst­kim za­cznie mie­rzyć
Mój bia­ły pan­to­fe­lek.

Moje stylizacje inspirowane poetką: 

W stylizacji wykorzystałam: Buty – Fudge | Sukienka – Archive | Szal – Folk | Naszyjnik – Callie's Picks.

W stylizacji wykorzystałam: Buty – Fendi | Spodnie – Decades | Golf – It Girls | Torebka – Archive | Opaska – Pearls.

Mam nadzieję, że post przypadł Wam do gustu. W tej serii nie staram się tworzyć kreatywnych czy wyszukanych stylizacji, po prostu próbuję odtworzyć styl danej artystki w grze. 

Miłego dnia! 

Źródła zdjęć: 

https://pl.puntomarinero.com/anna-akhmatova-courage-analysis-of/

https://www.pangea.news/niero-calusio-vitale-intervista/