Aranżacja

 Tamten dzień od samego początku był przepełniony szarością. W przepychu deszczu i melancholii nie było miejsca na radość. Cisza, zaplątana w zapach kawy dała mi chwilę wytchnienia. Wtedy pomyślałam, że tak bardzo chciałabym uciec stąd, gdziekolwiek daleko od ludzi, gdzieś nad wodę, sam na sam ze sobą i nieskończonymi myślami. Zamknęłam oczy i wyobraziłam sobie srebrzyste jezioro, łódkę i nieskończoną szarość. Zagubiona w ulubionej muzyce, postanowiłam to odtworzyć. Jednak, gdy dodawałam kolejne i kolejne elementy, obraz ten wydawał się coraz bardziej radosny. Dodałam też trochę światła. Być może znaczyło to, że kolejny dzień miał być lepszy? 

Napiszcie koniecznie co myślicie o tym pokoju!