Co kraj, to obyczaj. Wielkanoc na świecie

Święta Wielkanocne w Stanach trwają tylko  w niedzielę. Nie maja także tradycji święconki ani dzielenia się jajkiem, ale wierzą, że jajko ugotowane w Wielki Piątek a zjedzone w Wielką Niedzielę przyniesie szczęście rodzinie. Popularnym zwyczajem, uwielbianym przez dzieci jest „szukanie skarbów” czy ukrytych czekoladowych jajek ukrytych w domu i ogrodzie, a także zawody w toczeniu jajek. Świąteczne posiłki spożywa się najczęściej w restauracjach, ale Amerykanie nie zapominają o dekorowaniu własnych domów. 

Czechy są krajem, w którym przeważają ateiści, więc ciężko jest tu mówić o tradycjach religijnych. Wielkanoc obchodzona jest jako pierwszy dzień wiosny i z tym dniem wiąże się kilka zwyczajów. W Wielkim Tygodniu Wielki jest tylko piątek a kolejne dni mają swoje kolory. I tak poniedziałek jest niebieski, czwartek zielony a sobota biała. Zwyczajem panujących w większości domów są donice ze zbożem, głównie pszenicą. W tradycję wpisują się również ciasta w kształcie baranków oraz tzw. „Judasze” czyli ciastka drożdżowe z miodem. W poniedziałek, nie oblewa się nikogo wodą, za to mężczyźni symbolicznie biją kobiety wierzbowymi witkami a w zamian dostają pisanki lub coś do jedzenia.

Wielka Niedziela obchodzona jest w gronie rodzinnym, gdzie najważniejszy jest uroczysty obiad. Jako, że Włosi zwracają dużą uwagę na posiłki, świąteczny obiad obfituje w wymyślne dania z jagnięciny, baraniny, przystawki czy wielkanocną Colombę czyli placek, który po złożeniu przypomina lecącego ptaka. Symbolem świąt jest baranek, Włosi nie przywiązują wagi ani do ozdabiania jajek, ani święconki. Po niedzieli obfitującej w spotkania rodzinne i delektowanie się przysmakami, wyruszają za miasto na pikniki lub trochę dalsze podróże na południe kraju.

Na Słowacji Wielkanoc rozpoczyna się w czwartek. Od 10 rano przestają bić dzwony, a rozpoczynają klekotać kołatki – słychać je aż do Białej Soboty. Niedziela wygląda niemal identycznie jak w Polsce – drobną różnicą jest wkładanie do koszyczka rózg – uderzenie rózgą ma zapewnić dziecku zdrowie, a sama rózga ma ochraniać dom od złych mocy. Lany Poniedziałek wygląda bardzo podobnie – w niektórych regionach oblewa się kobiety wodą, w innych dodaje się czeski zwyczaj smagania rózgą. Wtorek jest natomiast dniem odwetu dla oblanych dziewczyn.

Święta Wielkiej Nocy we Francji mają charakter nieco komercyjny. Najpopularniejszą ozdobą są tam czekoladowe figurki, które zdobią niemalże wszystkie wystawy sklepowe. W dzień polskiej Niedzieli Palmowej Francuzi święcą gałązki bukszpanu. Popularną tradycją jest także szukanie całą rodziną czekoladowych jaj, ukrytych w mieszkaniu. W święta te dzieci są obdarowywane słodyczami – czekoladowymi rybami, zającami, barankami itp. Często można zauważyć także ozdoby wielkanocne wykonane z czekolady. Udziec jagnięcy jest najpopularniejszą potrawą świąteczną we Francji.

Święta rozpoczynają się w Wielki Piątek i kończą w poniedziałek, który jednak nie ma charakteru naszego „Lanego poniedziałku”. W tradycji niemieckiej popularne jest obdarowywanie siebie nawzajem – małe podarunki umieszcza się w tekturowych jajach, które przynosić ma w prezencie zajączek. Ten sam zajączek ukrywa również czekoladowe jajka w mieszkaniu, a zadaniem dzieci w niedzielę jest ich odnalezienie. W Wielki Piątek, po nabożeństwie, wierni zostają wraz z księdzem na symbolicznym posiłku – agape, który składa się z chleba, wina i wody. Niemcy szczególnie obchodzą Wielką Sobotę – przed kościołami rozpalane są ogniska, następnie ogień zostaje poświęcony i sprowadzony do kościoła w celu odpalenia świecy paschalnej. Potem wierni przenoszą ów ogień do domów za pomocą specjalnych świec. Nie ma tradycji święcenia pokarmów.